ซากปราสาทชิคะโนะ 鹿野城跡と城下町鹿野の街並み

บริเวณซึ่งเคยเป็นที่ตั้งของปราสาทชิกาโนะและเมืองอันมีเสน่ห์ที่รายล้อมอยู่นั้นมีประวัติศาสตร์อันยาวนานที่ไม่ได้รับการกล่าวถึงมากเท่าที่ควร ใช้เวลาอยู่ที่นี่สักครึ่งวันเพื่อซึมซับบรรยากาศของศูนย์กลางอำนาจที่เป็นอดีตไปแล้ว

ขึ้นรถบัสชิกาโนะยูกิจากสถานีฮามามุระ สถานีฮามามุระอยู่บนเส้นทางรถไฟเจอาร์สายหลักซะนิน

คะเมอิ โคเรโนริ เจ้าผู้ครองปราสาทชิกาโนะ เกิดที่จังหวัดอิซุโมะ (ปัจจุบันเป็นส่วนหนึ่งของจังหวัดชิมาเนะ) ในปี 1557 โคเรโนริจงรักภักดีต่อตระกูลอะมะโกะ และใช้เวลาครึ่งหนึ่งของชีวิตไปกับการต่อต้านศัตรูคู่แค้นของเขา คือตระกูลโมริจากจังหวัดยามากุจิ ซึ่งอยู่ติดกัน

โคเรโนริเข้าร่วมกับพี่เขยของเขาเพื่อต่อสู้เพื่อตระกูลอะมะโกะ และได้รับชัยชนะซึ่งไม่ยืนยาวนักในปี 1551 ต่อมา โคเรโนริเข้าร่วมกับแม่ทัพผู้ยิ่งใหญ่แห่งญี่ปุ่น โทโยโทมิ ฮิเดโยชิ ซึ่งเป็นผู้ที่รวบรวมประเทศญี่ปุ่นเข้าด้วยกันหลังจากผ่านสงครามกลางเมืองที่กินเวลาหลายสิบปีในศตวรรษที่ 16 ภายใต้การนำของฮิเดโยชิ โคเรโนริช่วยยึดทตโตริกลับคืนมาจากพวกโมริ และได้รับมอบหมายให้ควบคุมดูแลชิกาโนะ หลังจากฮิเดโยชิเสียชีวิตลง โคเรโนริรับใช้โทกุกาวะ อิเอยาซุ ซึ่งต่อมากลายเป็นโชกุนจากตระกูลโทกุกาวะคนแรกในปี 1603

โคเรโนริเริ่มมีชื่อเสียงในฐานะนักต่อรองที่มีฝีมือ โดยเขาสนใจการค้ากับต่างประเทศเป็นอย่างมาก เขาเข้าร่วมในการบุกรุกเกาหลีและสนับสนุนการค้ากับสยาม ซึ่งปัจจุบันคือประเทศไทย ด้วยแรงบันดาลใจที่ได้รับจากการเจรจาต่อรองกับต่างประเทศ เขาจึงทำให้ปราสาททันสมัยขึ้นและพัฒนาเมืองรอบๆ

มีการกล่าวขานว่าเขาเปลี่ยนชื่อปราสาทเป็นปราสาทโออุชะ ตามชื่อศูนย์พุทธศาสนาในอินเดีย และยังตั้งชื่อป้อมปืนตามประเทศฮอลแลนด์และเกาหลี ปราสาทแห่งนี้มีความสวยงามในแบบที่แปลกตา และในปัจจุบันมรดกความงามนี้ยังสามารถมองเห็นได้จากการออกแบบที่น่าดึงดูดของบริเวณคูน้ำรอบปราสาท แวะให้อาหารปลาคาร์พสวยๆ สักครู่ ท่ามกลางฝูงหงส์ที่อาศัยอยู่ในบริเวณนั้น

พบส่วนที่เหลืออยู่ของปราสาทบนยอดเขาชิโระยามะ ทางเดินที่มีต้นเมเปิลปลูกไว้เป็นแนว ซึ่งทอดยาวไปสู่โบราณสถานนั้นดูสวยงามในฤดูใบไม้ร่วง ส่วนแนวต้นซากุระที่คูน้ำก็น่าประทับใจมากในฤดูใบไม้ผลิ

เพื่อรักษาประเพณีที่เจ้าผู้ครองนครในอดีตได้เริ่มไว้ ถนนต่างๆ ในอดีตเมืองปราสาทแห่งนี้จึงดูเตะตาและมีการรักษาไว้เป็นอย่างดี เช่นเดียวกับเมืองปราสาทอื่นๆ ถนนสายต่างๆ ตั้งชื่อตามพ่อค้าที่เคยเดินทางค้าขายในบริเวณนี้ ถนน "ช่างตีเหล็ก" และ "ช่างไม้" เป็นถนนสองเส้นที่ตัดกันที่กลางเมือง และมีลักษณะดั้งเดิมของแท้ โคเซจิ วัดของศาสนาพุทธนิกายสุขาวดีที่มีความสวยงาม ตั้งอยู่ใกล้กับศูนย์บริการนักท่องเที่ยวของเมือง

ถัดจากบริเวณคูน้ำรอบปราสาทเก่าคือมรดกทางวัฒนธรรมแห่งใหม่ของเมืองนี้ ซึ่งก็คือโรงละครนก โรงละครใช้พื้นที่โรงพละเก่าของโรงเรียนประถมและสถานรับเลี้ยงเด็กที่เชื่อมกันอยู่ ซึ่งได้ปิดบริการไปแล้ว ทำหน้าที่รักษาความสัมพันธ์ของเมืองกับนานาประเทศโดยการเป็นเจ้าภาพจัดงานเทศกาลที่เชิญนักแสดงต่างประเทศมาเข้าร่วมเป็นเวลาสองสัปดาห์ในทุกๆ ปี