วัดเมียวชินจิ 妙心寺

วัดเมียวชินจิประกอบด้วยวัดย่อยอีก 46 แห่งกระจายตัวทั่วอาณาเขตขนาดใหญ่ซึ่งมีทางเดินหินเป็นตัวเชื่อม เดิมทีตรงนี้เคยเป็นที่ตั้งของพระตำหนักจนกระทั่งองค์พระจักรพรรดิเปลี่ยนให้เป็นวัดเซ็นเมื่อปีค.ศ. 1337

กรณีที่มุ่งหน้าสู่ประตูทิศเหนือของวัดเมียวชินจิ ให้ใช้บริการรถไฟสายเคฟุกุเด็นเท็ตสึคิตะโนะจากสถานีคะตะบิระโนะสึจิหรือฮะกุไบโจไปยังสถานีเมียวชินจิ

สำหรับผู้ที่ต้องการไปประตูทิศใต้ ให้โดยสารรถไฟท้องถิ่นของสาย JR ซากาโนะสู่สถานีฮานะโซโนะ แล้วเดินอีก 5 นาทีเพื่อไปยังวัดที่อยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ

ตัวสิ่งปลูกสร้างดั้งเดิมส่วนใหญ่ถูกทำลายไปเมื่อช่วงสงครามโอนินตั้งแต่ปีค.ศ. 1467 จนถึง 1477 ส่วนสิ่งปลูกสร้างที่เราเห็นในปัจจุบันมีอายุตั้งแต่ปลายศตวรรษที่ 15 ไปจนถึงศตวรรษที่ 17 ซุ้มประตูซังมงและอาคารบุทสึเด็งได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นมรดกทางวัฒนธรรมล้ำค่าและไม่เปิดให้นักท่องเที่ยวเข้าเยี่ยมชม

เพดานของศาลาฮัตโตะแห่งนี้โดดเด่นด้วยภาพเขียนมังกรที่จะคอยจ้องมองคุณตลอดเวลาไม่ว่าจะยืนอยู่จุดใดภายในตัวศาลา

หนึ่งในวัดย่อยหลายแห่งอย่างไทโซอิงนี้เชื่อกันว่าสร้างขึ้นในช่วงทศวรรษปีค.ศ. 1400 รวมทั้งมีการผสมผสานจัดวางหินประดับสวนอย่างสร้างสรรค์เพื่อให้รวมกันแล้วเกิดเป็นสวนหินสุดวิจิตรตระการตาที่คล้ายกับภาพเขียนภูมิทัศน์ ลักษณะเฉพาะที่สำคัญของสวนหินแห่งนี้ได้แก่น้ำตกที่แห้งไม่มีน้ำ เกาะที่มีรูปร่างเหมือนกับเต่า ตลอดไปจนถึงสะพานหิน

ส่วนสวนสระน้ำที่อยู่ติดกันนั้นก่อสร้างขึ้นในช่วงทศวรรษที่ 1960 และถือว่าเป็นหนึ่งในสวนที่งดงามที่สุดจากยุคโชวะของญี่ปุ่น

วัดย่อยเคชุงอิงที่ก่อตั้งขึ้นเมื่อปีค.ศ. 1558 มีสวน 2 ประเภทที่แตกต่างกันทั้งในแง่ของขนาดและลักษณะเฉพาะตัว คุณสามารถชื่นชมทิวทัศน์ของสวนได้จากโรงน้ำชาที่ติดกับตัววัด

ไดชิงอิงเป็นวัดที่มีขนาดเล็กที่สุดจากวัดย่อย 4 แห่ง รวมทั้งโดดเด่นด้วยสิ่งที่เรียกว่าสวนดอกโบตั๋น สวนแห่งนี้ประกอบด้วยแปลงดอกไม้สวยงามตั้งอยู่ตรงกลางและรายล้อมด้วยหินตัด