ศาลเจ้าดะไซฟุเทมมังกู 太宰府天満宮

ศาลเจ้าเท็งมันกูกว่าร้อยแห่งจะกระจัดกระจายอยู่ทั่วญี่ปุ่น แต่ละแห่งต่างอุทิศให้กับวิญญาณของนักวิชาการที่ชื่อมิจิซาเนะ ซูงาวาระ แต่มีศาลเจ้าสองแห่งต่างออกไปคือ คิตะโนะ เท็นมังกู ในเกียวโตและดะไซฟุเทมมังกูในฟุกุโอกะซึ่งถูกสร้างขึ้นเหนือหลุมศพของมิจิซาเนะ ดะไซฟุเทมมังกูมีความสวยงามและยังมีที่ดินกว้างขวางเต็มไปด้วยต้นบ๊วยนับพันซึ่งให้บรรยากาศผ่อนคลาย

สามารถเดินทางไปดะไซฟุเทมมังกูได้ด้วยรถขนส่งสาธารณะจากเมืองฟุกุโอกะ

ขึ้นสายนิชิเท็ตสึจากสถานีนิชิเท็ตสึ - ฟุกุโอกะเท็นจินไปสถานีดะไซฟุ โดยเปลี่ยนสายที่ฟุทสึไคจิ ใช้เวลาเดินจากสถานีดะไซฟุไปดะไซฟุเทมมังกูประมาณห้านาที

ถนนที่มุ่งสู่ศาลเจ้าจะมีร้านค้าข้างทางที่ขายขนมอูเมกาเอะโมจิหรือขนมท้องถิ่นที่ทำมาจากเค้กข้าวสอดไส้ถั่วแดงหวาน ข้างทางยังมีร้านขายไอศกรีมหลากรถที่มีขายเฉพาะในญี่ปุ่น เช่น รสชาเขียว รสงาดำ และรสคินาโกะ (ถั่วเหลืองหวาน) รวมถึงมีร้านขายของฝากและขนมกินเล่นมากมาย

ก่อนที่จะไปศาลเจ้าหลัก ให้ลองใช้โอกาสนี้ในการสำรวจพื้นที่โดยรอบ ส่วนหนึ่งที่ทำให้ดะไซฟุเทมมังกูมีเสน่ห์คือความเงียบสงบเหมือนได้ตัดขาดจากชีวิตคนเมืองที่แสนวุ่นวาย

หลังจากเข้าสู่บริเวณศาลเจ้าผ่านประตูโทริอิขนาดใหญ่ สะพานสามจุดที่พาดข้ามบ่อน้ำที่มีปลาคาร์ปและเต่าน้ำแหวกว่ายอยู่ บ่อน้ำมีรูปทรงตามตัวอักษรคันจิญี่ปุ่นที่แปลว่าหัวใจ ต้นการบูรที่เก่าแก่มีตะไคร่น้ำเกาะจะมีอยู่เยอะเรียงรายอยู่ริมทะเลสาบ ส่วนตลิ่งก็จะเต็มไปด้วยต้นบ๊วยอันเลื่องชื่อของดะไซฟุเทมมังกู

ห้องโถงหลักหรือฮงเด็นของดะไซฟุเทมมังกูสร้างขึ้นเหนือหลุมศพของมิจิซาเนะ ซูงาวาระผู้เป็นทั้งนักวิชาการ นักการเมือง และนักกวีที่มีบทบาทสำคัญในช่วงศตวรรษที่ 9 ก่อนที่จะถูกเนรเทศมาที่ดะไซฟุเนื่องจากความขัดแย้งรุนแรงกับตระกูลฟูจิวาระ เขาเสียชีวิตในดะไซฟุเมื่อปี พ.ศ. 1446 และว่ากันว่าสร้างดะไซฟุเทมมังกู (ลานด้านใน) ขึ้นครั้งแรกในปี พ.ศ. 1456

หลังจากการเสียชีวิตของเขา ประเทศญี่ปุ่นก็ประสบกับภัยพิบัติธรรมชาติซึ่งรัฐบาลในสมัยนั้นตีความเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นว่าเป็นผลจากคำสาปที่มิจิซาเนะได้สาปแช่งไว้ รัฐบาลได้ตัดสินใจขอขมาวิญญาณมิจิซาเนะโดยการสร้างดะไซฟุเทมมังกู ซึ่งทำให้มิจิซาเนะมีสถานะเป็นเท็นมะเทนจินหรือเทพแห่งวรรณกรรมและอักษรวิจิตร

ด้านขวาของศาลเจ้าหลักจะเป็นต้นบ๊วยที่โด่งดังที่สุดของดะไซฟุเทมมังกูที่ชื่อโทบิอูเมะหรือต้นบ๊วยบิน ตำนานว่ากันว่าหลังจากมิจิซาเนะถูกเนรเทศและออกจากเกียวโต ต้นไม้ต้นนี้รู้สึกโหยหามิจิซาเนะจนถึงขั้นถอนรากเองและบินไปหาเขาที่ดะไซฟุ

มิจิซาเนะรู้สึกรักต้นบ๊วยต้นนี้มาก ๆ ว่ากันว่าเขาเคยแต่งบทกวีตอนอายุห้าขวบซึ่งกล่าวว่า “ดอกบ๊วยสีแดงช่ำช่างงดงาม ฉันอยากแต่งแต้มแก้มให้กลายเป็นสีดอกไม้”

เนื่องจากมิจิซาเนะมีความเกี่ยวข้องกับการเรียนรู้ นักเรียนญี่ปุ่นหลายคนมักมาที่ศาลเจ้านี้เพื่อขอให้สอบผ่าน ที่สำนักของศาลเจ้าที่อยู่ติดกับโกฮงเด็น (ศาลเจ้าหลัก)  (ศาลเจ้าหลัก) จะมีเครื่องรางต่าง ๆ ขายอยู่ ในช่วงใกล้สอบ จะมีเครื่องรางเอมะแขวนอยู่เต็มไปหมดรอบศาลเจ้า

สำหรับผู้ที่สนใจในชีวิตและยุคสมัยที่มิจิซาเนะยังมีชีวิตอยู่ ให้ไปที่พิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์คังโกะในตึกเล็ก ๆ หลังศาลเจ้าซึ่งจะแสดงเหตุการณ์สำคัญในชีวิตของมิจิซาเนะผ่านโมเดลจำลอง

พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติคิวชู ที่อยู่บนเนินเขาเหนือดะไซฟุเทมมังกูจะมีรายละเอียดข้อมูลที่ลงลึกเกี่ยวกับประวัติความเป็นมาของนักวิชาการสำคัญผู้นี้ที่นำไปสู่เหตุการณ์เนรเทศมาที่ดะไซฟุ อย่างฉับพลัน รวมถึงมีการจัดแสดงที่สุดยอดอื่น ๆ อีกด้วย

ที่ดะไซฟุเทมมังกูจะมีการจัดเทศกาลอยู่หลายครั้ง เทศกาลอูเมชู (เหล้าบ๊วย) ประจำปีซึ่งจัดทุก ๆ เดือนมีนาคมซึ่งตรงกับฤดูดอกบ๊วยบาน นอกจากนั้นในเดือนมีนาคมยังมีเทศกาลเคียวกูซุย โนะ เอ็งที่จะมีนักวีวากะแต่งชุดกิโมโนมานั่งอยู่ริมธารน้ำและแต่งบทกวีให้เสร็จก่อนที่ถ้วยสาเกจะไหลมาถึงตัวพวกเขา

งานอีเวนต์ที่ชื่ออูโซกาเอะจะจัดขึ้นในเดือนมีนาคมของทุกปี ซึ่งผู้เข้าร่วมจะมาแลกเปลี่ยนไม้แกะสลักรูปนกบูลฟินช์เพื่อขับไล่วิญญาณร้าย หนึ่งในไม้แกะสลักนี้จะถูกทาสีทองและเชื่อกันว่าคนที่ได้รับไม้แกะสลักสีทองจะมีโชคลาภเข้ามาตลอดปี