วัดไดเซ็นจิ 大山寺

ตั้งแต่ศตวรรษที่ 8 จนถึงศตวรรษที่ 14 วัดภูเขาไดเซนจิและเขตพื้นที่ศาลเจ้าเป็นศูนย์กลางทางอำนาจและอิทธิพลที่มีความสำคัญ เนื่องจากมีวัดมากกว่า 100 แห่งและนักบวช “สายบู๊” ติดอาวุธอีกกว่า 3,000 รูป ความศักดิ์สิทธิ์ของภูเขาภูเขาไดเซนจึงเทียบเคียงได้กับของภูเขาฮิเอ ภูเขาโยชิโนะ และภูเขาโคยะ

รถบัสท้องถิ่นมีให้บริการระหว่างสถานีโยนาโกะกับภูเขาภูเขาไดเซน ราว ๆ 5 รอบต่อวัน นอกจากนี้รถบัสลูปยังวิ่งจากสถานีโยนาโกะไปยังสถานที่ท่องเที่ยวหลักของภูเขาไดเซนในช่วงสูงสุดของฤดูกาลท่องเที่ยว ช่วงสุดสัปดาห์ และเทศกาลวันหยุด

ภูเขาไดเซนเป็นภูเขาศักดิ์สิทธิ์ อีกทั้งในอดีตยังเคยเป็นศูนย์กลางนักบวชที่บำเพ็ญตบะบนภูเขา ซึ่งเป็นการปฏิบัติตามหลักศาสนาโดยใช้ชีวิตในป่าเขาและละเว้นจากความสะดวกสบายของสมัยใหม่

ต้นกำเนิดวัดภูเขาไดเซนจิย้อนกลับไปได้ถึงศตวรรษที่ 8 เมื่อภูเขาภูเขาไดเซนเคยเป็นสถานที่สำคัญของชูเก็นโด หรือศาสนาลูกผสมที่นำเอาองค์ประกอบของชินโต พระพุทธศาสนา ลัทธิบูชาผู้วิเศษ และการกราบไหว้บูชาภูเขาเข้ามาผสมกัน ชูเก็นโดก่อตั้งขึ้นในศตวรรษที่ 7 โดยเอ็นโนะเกียวจะ ซึ่งเป็นนักเวทและนักพรตผู้บำเพ็ญตบะบนภูเขา

วัดภูเขาไดเซนจิได้รับผลกระทบอย่างใหญ่หลวงจากการเคลื่อนไหวต่อต้านศาสนาพุทธหรือไฮบุทสึคิชะกุหลังการปฏิรูปเมจิเมื่อปีค.ศ. 1868 วัดแห่งนี้จำต้องปิดตัวลงในปีค.ศ. 1875 ก่อนที่จะได้รับอนุญาตให้เปิดอีกครั้งเมื่อปีค.ศ. 1903 ในฐานะส่วนหนึ่งของศาสนาพุทธนิกายเท็นได

ศาลาหลักสุดอลังการหรือที่เรียกว่าไดนิจิโดนี้ถูกทำลายในเหตุเพลิงไหม้เมื่อปีค.ศ. 1928 ก่อนจะบากบั่นสร้างขึ้นมาใหม่อีกทีในปีค.ศ. 1951 โดยที่นี่ประดิษฐานพระพุทธรูปจิโซโบสัตสุเอาไว้ ส่วนศาลาอามิดะโดอันแสนงดงามนี้มีอายุย้อนกลับไปได้ถึงปีค.ศ. 1131 อีกทั้งมีงานแกะสลักไม้ 3 ชิ้นของพระพุทธเจ้าอามิดะ ซึ่งล้วนต่างได้ขึ้นทะเบียนเป็นมรดกทางวัฒนธรรมอันล้ำค่า